status: ingat kat hostel.
mm, tau xnape tetibe ingat kat ostel. yelah, tadi buka mukabuku, tengok kat notifications. ada post dari kyra+tina. kyra cam biasa laa, post about blog dia pasal c____e. tina plak tetiba post bende yang bagi den memang pelik. *cerita di post akan datang.
mm, tdi time bace blog kyra uhh, ingat la kat ostel. bila diingatkan balek rase cm terpinggir plak this year. agaknye cm 2 laa kn nash rase last year. yela, ne xnye. dalam kelas uhh, den rase cm den cakp sumenye dgn budak2 lua. dengan budak ostel pon sipi2 je. bile ad perkare pntg. 2 pn boleh kire baper patah cakap dalam sehari. betol la ap yg den dengar last year dari mulut budak luar,
"budak ostel semua sombong"
kalau jadi budak ostel mmg sakit hati dengar nye, tapi rasenye mmg da hakikat kot budak luar cm 2. sebab den rse sndiri bende 2? tngok kejadian wawa kene perli tu da cukup da wat den sedar. nape ek jadi cm tu? time extra class pun same jugak. den rase, den kawan dengan budak luar je. den xkesa sume 2. dorang nk kwn den kwn, dorang xnk? sudah. mungkin korang boleh cakap sebab ade wawa? mm, tahla. agaknye kalau wawa dok ostel, memg den sorang2. xpla, da naseb. redha jela. bagi yg mengenali den, korang tau kan den cam ne? den mmg xkesa kan diri den, tapi kesa kan orng lain tu. tau sape? nash, den kesian gile la tengok dia time ad extra class uh. kwn dia lansung xlyn dia. den tengok dia sorang2 je. tapi memg den xnafikan la, den tengok time tu budak luar dengan budak ostel cam xpenah kenal walau sehari je carenye. sume masing2. kalau tu care dorang, kite sebagai kawan, terime jela kan. xkn la pulak kite nak merengek2 mintak dia kwn dngan kite pulak kan? tu dahh macam -kumpulan penunjuk perasaan- pulak. mm, time rehat pulak, den dengan WNPK tu cm kawan tahap biasa je. cm -say hai say bye- diam cam da hilang kotak suara. bukan dengan WNPK je, dengan yg lain jugak. same je sume rasenye. thla, pape pun. den harap 1 je. hubungan antara kawan xputus. tu je den mintak.
JANGAN DISEBABKAN SATU PERKATAAN, KITA BAGAIKAN XKENAL SATU SAMA LAIN DENGAN KAWAN KITA SENDIRI